W dniach od 27 lipca do 13 sierpnia 2008 roku, w ramach wyprawy badawczej „Ekspedycja Orzeł BalexMetal”, przeprowadzone zostały poszukiwania wraku „Orła” w rejonie rozmieszczenia niemieckiej zagrody minowej „16b”. Poszukiwania prowadzono z użyciem aparatury i urządzeń hydrolokacyjnych statku badawczego R/V „IMOR”. Przeszukiwany obszar objął ustalony w oparciu o dane archiwalne rejon rozmieszczenia zagrody 16b – strefę centralną, oraz pasy wodne, uwzględniające ewentualne przesunięcie zagrody wskutek czynników hydrometeorologicznych oraz wynikające z błędu nawigacyjnego jednostek stawiających miny w 1940 roku.

Powierzchnia zaplanowanego do przebadania rejonu wynosiła 300 Mm² (1030 km² ). Na mapę wyznaczonego rejonu poszukiwań naniesiono pozycje domniemanych wraków, w tym przekazane przez Brytyjczyków, jak i pozycje zaczepów sieci połowowych uzyskane od norweskich rybaków. Przy wyznaczaniu obszaru uwzględnione zostały również wyniki poszukiwań przeprowadzonych w 2006 roku przez ORP „Heweliusz” oraz w 2005 roku przez holenderski okręt „Snellius”- poszukujący wraku zaginionego w okresie II wojny światowej holenderskiego okrętu podwodnego „O-13”.

Poszukiwania zostały rozpoczęte w strefie centralnej zagrody, która została podzielona na pasy o długości od 23 do 38 km i szerokości 500 m, tzw. profile pomiarowe. W trakcie pierwszych dni poszukiwań w środkowej części strefy centralnej, została odnaleziona duża ilość wózków kotwicznych oraz wrak statku handlowego zatopionego najprawdopodobniej na skutek wejścia na minę.

Po pięciu dobach przeszukano całą strefę centralną oraz kilka profili strefy zachodniej i wschodniej ustalając ponad wszelką wątpliwość, że zagroda minowa 16b nie była przyczyną zatonięcia okrętu podwodnego ORP „Orzeł”. W zaistniałej sytuacji podjęto decyzję o zakończeniu dalszych poszukiwań w dotychczasowym rejonie i przejściu do rejonu oddalonego o 5 Mm, w którym była rozmieszczona inna niemiecka zagroda, o oznaczeniu „16a” . Nowy rejon przeszukiwano przez trzy kolejne dni. Niestety, tutaj również nie odnaleziono poszukiwanego wraku.

Przeprowadzone pomiary sonarowe wykazały, że w większości przypadków pozycje wraków naniesione na mapy badanego obszaru są błędne, a niejednokrotnie fałszywe. Nawet wielokrotne badanie sonarem oraz rozszerzanie poszukiwań do kilku kilometrów kwadratowych wokół oznaczonych na mapach pozycji, nie prowadziło do ich zlokalizowania.

W ostatnim etapie poszukiwań skoncentrowano się na trasie, którą miał pokonać „Orzeł” w dniach 3 i 4 czerwca 1940 roku. Ekspedycja doprowadziła do zweryfikowania hipotezy dotyczącej domniemanego miejsca zatonięcia okrętu w obrębie jednej z dwu opisanych niemieckich zagród minowych, spowodowanego ewentualnym poderwaniem na minie i pozwoliła na wykluczenie ich obszaru z dalszych poszukiwań.